Ανακαλύψτε τη Σκιάθο και τα Αξιοθέατα της μέσα από τη σελίδα μας!

Μπούρτζι – Σκιάθος 

Είναι μια μικρή πυκνόφυτη χερσόνησος μπροστά στο λιμάνι της Σκιάθου, κόβοντάς το στα δύο. Από τη μια το εμπορικό λιμάνι και από την άλλη το παλαιό λιμάνι όπου δένουν τα καΐκια, οι ψαρόβαρκες και τα μικρά ταξιδιωτικά σκάφη. Παλαιότερα, το στενό βραχώδες μονοπάτι που συνέδεε τη χερσόνησο με την πόλη, καλύπτονταν από τη θάλασσα και η χερσόνησος έμοιαζε με νησί. Τώρα υπάρχει πλατύς διάδρομος. Λέγεται Μπούρτζι γιατί κατά το παρελθόν ήταν φρούριο που κατασκευάσθηκε από τους Βενετσιάνους Ανδρέα και Ιερεμία Γκίζι, για να προστατέψουν την πόλη αλλά και για δική τους κατοικία, όταν καταλήφθηκα το νησί κατά το 1207. Ήταν περιτοιχισμένο με επάλξεις και πολεμίστρες και δυο πύργους παραπλεύρως της πύλης. Τα σημερινά απομεινάρια του τοίχους δεν μας αποκαλύπτουν το ύψος των τειχών. Μέσα στο φρούριο υπήρχε το Εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, προστάτη των Ενετών, χτισμένο μάλλον από τους Αδερφούς Γκίζι, και γι' αυτό λεγόταν και Καστέλο του Αη Γιώργη. Το 1660 ο Ενετός ναύαρχος Φραγκίσκος Μοροζίνης κατάλαβε το νησί από τους Τούρκους καταστρέφοντας το φρούριο. Καταλήφθηκε ξανά από τους Τούρκους, αλλά το 1823 οι Σκιαθίτες, μέσα από τις πολεμίστρες του κατάφεραν να απωθήσουν τον Τοπάζ πασά. Μετά την απελευθέρωση λειτούργησε στο Μπούρτζι το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο του νησιού. Το 1906 με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού χτίστηκε στο κέντρο της χερσονήσου το Δημοτικό σχολείο του νησιού. Στην είσοδό του βρίσκεται από το 1925 η προτομή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Από το παλιό φρούριο λίγα υπολείμματα σώζονται από τα τείχη ενώ το παλιό σχολείο έχει μετατραπεί σε Πολιτιστικό κέντρο. Επίσης, λειτουργεί Δημοτικό παραδοσιακό καφενείο.

Το σπίτι και Μουσείο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη:

Ο σπουδαίος λόγιος, πεζογράφος, διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο. Μέσα από τα έργα του εξήρε τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα των κατοίκων της Σκιάθου. Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1851 στη χώρα της Σκιάθου δεν υπάρχει πια, μιας και κατεδαφίστηκε από τους αγοραστές του. Το καινούριο σπίτι, ένα παλιό αρχοντικό από πέτρα και ξύλο, μέσα στο οποίο ο Παπαδιαμάντης μεγάλωσε και πέθανε, χτίστηκε το 1860 από τον πατέρα του όπως αναφέρει μια εντοιχισμένη επιγραφή και αποτελεί κλασικό δείγμα ντόπιας νησιώτικης αρχιτεκτονικής. Η αρχική χωροθέτηση του σπιτιού έχει διατηρηθεί έως σήμερα και λειτουργεί ως μουσείο. Εκτίθενται μοναδικά σκιαθίτικα κειμήλια και πολλά προσωπικά αντικείμενα του σπουδαίου Σκιαθίτη πεζογράφου, όπως το μελανοδοχείο του, το σεντούκι, το κρεβάτι του. Το σπίτι βρίσκεται πολύ κοντά στο λιμάνι, σε απόσταση περίπου 100μ από την ανατολική παραλία της πόλης, πάνω σε ένα στενό αδιέξοδο δρόμο. Η παλαιά δυτική είσοδος είναι κλειστή. Μια εξωτερική ξύλινη σκάλα στην ανατολική πλευρά οδηγεί τους επισκέπτες στο εσωτερικό του σπιτιού που είναι δίπατο, με ανώγι και κατώγι. Στο ανώγι, μια στενόμακρη είσοδος οδηγεί σε τρία δωμάτια. Στο αριστερό, με το τζάκι, ο Παπαδιαμάντης πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Πάνω από το τζάκι, δυο μικρά ράφια φέρουν ακόμη τις κούπες και τα φλιτζάνια του νησιού, εκείνα τα σχέδια τα νησιώτικα. Το μικρό δεξιό δωμάτιο ήταν ο χώρος όπου φύλαγε τα άμφια και τα βιβλία του ο πατέρας του Παπαδιαμάντη ο πατήρ Αδαμάντιος. Έχει μόνο ένα παράθυρο, ένα κρεβάτι και ένα ντουλαπάκι χωμένο στον τοίχο, μοιάζοντας περισσότερο με κελί μοναχού. Ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης το χρησιμοποίησε μετέπειτα ως γραφείο και υπνοδωμάτιο. Απέναντι ακριβώς από την είσοδο βρίσκεται το σαλόνι του σπιτιού. Το κατώγι είναι ένας ανοιχτός χώρος με ένα πηγάδι στη μέση, σήμερα, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος και βιβλιοθήκη με τα σημαντικότερα έργα του Σκιαθίτη πεζογράφου.

Το Κάστρο, η παλαιά Καστροπολιτεία της Σκιάθου:

Το Κάστρο αποτελεί την σημαντικότερη ιστορική τοποθεσία της Σκιάθου και μία απο τις ομορφότερες , πιο Θρησκευτικές και ενεργειακές περιοχές του νησιού. Φρούριο και απέραντο γαλάζιο, πέτρες και άγρια βότανα. Απέχει μια ώρα περίπου με αυτοκίνητο από την πόλη αλλά ο δρόμος σταματάει λίγο πριν το κάστρο οπότε θα χρειαστεί και περπάτημα στο πανέμορφο λιθόστρωτο καλντερίμι. Ήταν η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Σκιάθου και ιδρύθηκε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα όταν οι Σκιαθίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την αρχαία πόλη της Σκιάθου λόγω των συνεχών πειρατικών επιδρομών και να μετακινηθούν στο βόρειο τμήμα του νησιού και να χτίσουν την Καστροπολιτεία τους στο Κάστρο. Αν και οι επιδρομές των Σαρακηνών και των άλλων πειρατών την περίοδο εκείνη είχαν κάνει την ζωή των κατοίκων μαρτυρική, ταξιδέψτε στο χρόνο, νιώστε την ενέργεια, θαυμάστε τα ψηλά σαν βουνά βράχια το κάστρο αποτέλεσε ασφαλές καταφύγιο λόγω της φυσικής του οχύρωσης. Το φυσικό αυτό φρούριο κρέμεται κυριολεκτικά πάνω από τη θάλασσα καθώς είναι χτισμένο πάνω σε ένα επιβλητικό βράχο με θέα πανοραμική. Ένα πανύψηλο τοίχος με πολεμίστρες και κανόνια, κυρίως προς την ξηρά ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το κάστρο. Η επικοινωνία του φρουρίου με την ξηρά γινόταν με ξύλινη κινητή γέφυρα η οποία ένωνε την πύλη του φρουρίου με το απέναντι ύψωμα. Σε περίπτωση ανάγκης συρόταν προς το εσωτερικό του κάστρου αποτρέποντας την είσοδο του εχθρού. Μπροστά στην είσοδο υπήρχε στοά και από πάνω πυργίσκος και ΄ταράτσα΄ με πολεμίστρες και τη ΄ζεματίστρα΄.

Μέσα στο Κάστρο η ζωή των κατοίκων ήταν πολύ δύσκολη γιατί εκτός των πειρατών αντιμετώπιζαν και πρόβλημα έλλειψης χώρου. Έτσι, τα σπίτια ήταν μικρά και χτισμένα το ένα πολύ κοντά στο άλλο. Παρόλα αυτά υπήρχαν περίπου 400 σπίτια , 4 ενορίες και περισσότερα από 20 εκκλησάκια καθώς και Τζαμί χωρίς μιναρέ και διοικητήριο κατά την Τουρκοκρατία. Από την ίδρυση του έως το 1453 εξουσιαζόταν από το Βυζάντιο. Στη συνέχεια εως το 1538 από τους Ενετούς (και για ένα μικρό διάστημα γύρω στα 1660) και ως το 1821 από τους Τούρκους. Με την ίδρυση του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους το Κάστρο εγκαταλείφθηκε εντελώς μιας και οι 1500 περίπου κάτοικοι κατέβηκαν πάλι προς την θάλασσα και ανοικοδόμησαν την παλιά πόλη χρησιμοποιώντας υλικά του κάστρου, ερημώνοντας μια ώρα αρχίτερα την παλαιά πόλη. Σήμερα, σώζονται ερείπια σπιτιών . 3 εκκλησιές (ο Χριστός, η Αγ. Μαρίνα, ο Αγ. Νικόλαος), ένα τμήμα του τοίχους με την Πύλη, η ταράτσα με την ζεματίστρα, το μισοχαλασμένο τζαμί και κάποια ερείπια του Τουρκικού Διοικητηρίου. Επίσης, 2 δεξαμενές νερού και το κανόνι της «Αναγκιάς».

ΤΑ ΝΗΣΑΚΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑΘΟ:

μικροί παράδεισοι σε απόσταση αναπνοής με το σκάφος σας ή με τα εκδρομικά καραβάκια, νοικιάστε τις υπηρεσίες ενός yachtαπολαύστε το δειλινό ή ένα ιδιωτικό πάρτι σε σκάφος κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σας έως το πιο κοντινό νησί . Κοντά στη Σκιάθο βρίσκεται ένα πλήθος από μεγαλύτερα και μικρότερα νησιά, τα δύο άλλα κατοικούμενα πανέμορφα νησιά των Βορείων Σποράδων η Σκόπελος και η Αλόννησος και τα άλλα τα μικρότερα μη κατοικούμενα νησάκια Τσουγκριάς, Τσουγκριάκι, το Ασπρονήσι, ο Μαραγκός, ο Αρκος ή Αρκόνησος, Καστρονήσια, τα Τρουλονήσια, τα Μυρμηγκονήσια , το Πρασονήσι, τη βραχονησίδα Ρέπι (Ρέπιον) με το φάρο που συναντάτε συνεχίζοντας το ταξίδι σας προς Σκόπελο και Αλόννησο...

Σκιάθος Μονή Ευαγγελίστριας: 

Το μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας- Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, βρίσκεται βόρεια της χώρας της Σκιάθου, και σε απόσταση 4χλμ περίπου από το λιμάνι. Εάν πάτε οδικώς σε 10 λεπτά θα είστε εκεί, ενώ εάν επιχειρήσετε να ανέβετε με τα πόδια η διαδρομή θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και θα σας πάρει περίπου μια ώρα. Είναι χτισμένο σε τέτοια θέση ούτως ώστε να μην φαίνεται από πουθενά, παρόλο το επιβλητικό του μέγεθος. Ο καταπράσινος περίβολος και η υπέροχη θέα κάνουν το μοναστήρι πραγματικά ευλογημένο.Ιδρύθηκε το 1794 από τον κολλυβά Αγιορείτη Ιερομόναχο Νήφωνα Χίο και Γρηγόριο Χατζησταμάτη και είναι το μοναδικό εν ενεργεία Μοναστήρι του νησιού. Το νέο αυτό Μεταβυζαντινό κοινοβιακό μοναστήρι της Ευαγγελίστριας χτίστηκε δίπλα στο ερειπωμένο παλαιό Μοναστήρι του Ευαγγελισμού. Από το 1797 έχει γίνει Σταυροπηγιακό. Το 1806 τελείωσαν οι εργασίες οικοδόμησης και η Μονή ονομάστηκε 'Νέα Μονή'. Το ανδρικό αυτό μοναστήρι έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τα προεπαναστατικά χρόνια καθώς συνέβαλε στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων, περιθάλποντας τους Αμαρτωλούς και τους Κλέφτες που κατέφευγαν στη Σκιάθο. Επίσης, προσέφερε καταφύγιο σε άπορες οικογένειες. Η ιστορική σημασία του μοναστηριού για το νησί της Σκιάθου, είναι πολύ μεγάλη και αυτό γιατί στο συγκεκριμένο Μοναστήρι σχεδιάστηκε, κατασκευάσθηκε και ευλογήθηκε από τον Ιερομόναχο Νήφωνα η πρώτη σημαία της νεότερης Ελλάδας, με τα χρώματα της σημερινής σημαίας του στρατού ξηράς, δηλαδή ο λευκός σταυρός πάνω σε γαλάζιο φόντο. Επίσης, οι Φιλικοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιαννής Σταθάς, Παπαβλαχάβας και Νικοτσάρας ορκίστηκαν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας με τον όρκο της Ελευθερίας τον Σεπτέμβριο του 1807. Αρχικά, είχε 65 κελιά, μαγειρείο, φούρνους, τραπεζαρία αποθήκες, στάβλο βιβλιοθήκη, νοσοκομείο και ελαιοτριβείο. Από το 1850 όμως άρχισε να παρακμάζει και ο αριθμός των μοναχών ελαττώθηκε. Το καθολικό που σώζεται είναι τύπου σταυροειδούς τρίκογχου με τρείς τρούλους και 2 νάρθηκες, εξωνάρθηκα και κλιτή και ανήκει στον Αγιορείτικο Βυζαντινό ρυθμό. Σώζονται σημαντικές τοιχογραφίες του 18ου αιώνα. Διαθέτει ένα μουσείο μεσα στο οποίο μπορεί ο επισκέπτης να δει Μεταβυζαντινές εικόνες, Ιερά σκεύη, βιβλία, σπουδαία έγγραφα και χειρόγραφα, το αργυρόδετο ευαγγέλιο του 153 και το γράμμα του Γρηγορίου Ε΄. στο μουσειο βρίσκεται και το λείψανο της κνήμης του νεομάρτυρα Αγ. Κωνσταντίνου του Υδραίου.Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι αριστουργηματικό και χαρακτηρίζεται από την λεπτότητα και τον πλούτο των παραστάσεών του. Φλαβεντιανά πλακίδια και πλάκες της Μάλτας κοσμούν το δάπεδο ... Το μοναστήρι έχει 3 παρεκκλήσια : του Αγ. Δημητρίου, του Τιμίου Προδρόμου και της Ζωοδόχου Πηγής. Το Δεκαπενταύγουστο, τελείται ο Επιτάφιος της Παναγιάς με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ένα μοναδικό έθιμο που απαντάται στη Σκιάθο και σε λίγα ακόμη μέρη της χώρας μας .Το μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας βρίσκεται βόρεια της χώρας της Σκιάθου και σε απόσταση 4χλμ περίπου από το λιμάνι. Εάν πάτε οδικώς σε 10 λεπτά θα είστε εκεί, ενώ εάν επιχειρήσετε να ανέβετε με τα πόδια η διαδρομή θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και θα σας πάρει περίπου μια ώρα. Είναι χτισμένο σε τέτοια θέση ούτως ώστε να μην φαίνεται από πουθενά, παρόλο το επιβλητικό του μέγεθος. Ο καταπράσινος περίβολος και η υπέροχη θέα κάνουν το μοναστήρι πραγματικά ευλογημένο. Ιδρύθηκε το 1794 από τον κολλυβά Αγιορείτη Ιερομόναχο Νήφωνα Χίο και Γρηγόριο Χατζησταμάτη και είναι το μοναδικό εν ενεργεία Μοναστήρι του νησιού. Το νέο αυτό Μεταβυζαντινό κοινοβιακό μοναστήρι της Ευαγγελίστριας χτίστηκε δίπλα στο ερειπωμένο παλαιό Μοναστήρι του Ευαγγελισμού. Από το 1797 έχει γίνει Σταυροπηγιακό. Το 1806 τελείωσαν οι εργασίες οικοδόμησης και η Μονή ονομάστηκε 'Νέα Μονή΄'.Το ανδρικό αυτό μοναστήρι έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά τα προεπαναστατικά χρόνια καθώς συνέβαλε στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων, περιθάλποντας τους Αμαρτωλούς και τους Κλέφτες που κατέφευγαν στη Σκιάθο. Επίσης, προσέφερε καταφύγιο σε άπορες οικογένειες. Η ιστορική σημασία του μοναστηριού για το νησί της Σκιάθου, είναι πολύ μεγάλη και αυτό γιατί στο συγκεκριμένο Μοναστήρι σχεδιάστηκε, κατασκευάσθηκε και ευλογήθηκε από τον Ιερομόναχο Νήφωνα η πρώτη σημαία της νεότερης Ελλάδας, με τα χρώματα της σημερινής σημαίας του στρατού ξηράς, δηλαδή ο λευκός σταυρός πάνω σε γαλάζιο φόντο. Επίσης, οι Φιλικοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιαννής Σταθάς, Παπαβλαχάβας και Νικοτσάρας ορκίστηκαν στο Μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας με τον όρκο της Ελευθερίας τον Σεπτέμβριο του 1807. Αρχικά, είχε 65 κελιά, μαγειρείο, φούρνους, τραπεζαρία αποθήκες, στάβλο βιβλιοθήκη, νοσοκομείο και ελαιοτριβείο. Από το 1850 όμως άρχισε να παρακμάζει και ο αριθμός των μοναχών ελαττώθηκε. Το καθολικό που σώζεται είναι τύπου σταυροειδούς τρίκογχου με τρείς τρούλους και 2 νάρθηκες, εξωνάρθηκα και κλιτή και ανήκει στον Αγιορείτικο Βυζαντινό ρυθμό. Σώζονται σημαντικές τοιχογραφίες του 18ου αιώνα.

Διαθέτει ένα μικρό μουσείο μεσα στο οποίο μπορεί ο επισκέπτης να δει Μεταβυζαντινές εικόνες, Ιερά σκεύη, βιβλία, σπουδαία έγγραφα και χειρόγραφα, το αργυρόδετο ευαγγέλιο του 153 και το γράμμα του Γρηγορίου Ε΄. στο μουσειο βρίσκεται και το λείψανο της κνήμης του νεομάρτυρα Αγ. Κωνσταντίνου του Υδραίου. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι αριστουργηματικό και χαρακτηρίζεται από την λεπτότητα και τον πλούτο των παραστάσεών του. Φλαβεντιανά πλακίδια και πλάκες της Μάλτας κοσμούν το δάπεδο. Το μοναστήρι έχει 3 παρεκκλήσια : του Αγ. Δημητρίου, του Τιμίου Προδρόμου και της Ζωοδόχου Πηγής. Το Δεκαπενταύγουστο, τελείται ο Επιτάφιος της Παναγιάς με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ένα μοναδικό έθιμο που απαντάται στη Σκιάθο και σε λίγα ακόμη μέρη της χώρας μας.

ΠΟΛΥΟΥΧΟΣ ΣΚΙΑΘΟΥ
Μονή Παναγιάς της Εικονίστριας ή Κουνίστρας

Βρίσκεται σε απόσταση 8 χλμ από την πόλη της Σκιάθου και φτάνει κανείς εκεί περνόντας μέσα από ένα υπέροχο πευκοδάσος. Ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα και είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου). Δίπλα στη Εκκλησία της Παναγίας βρίσκεται η περιοχή Πεύκος της Παναγίας.Η λαική παράδοση αναφέρει πως η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε, όταν κατά την δύσκολη περίοδο της τουρκοκρατίας ο Ιερομόναχος Συμεών που ήταν καλόγερος σε ένα Μοναστήρι, είδε ένα φως να λάμπει κάποια νύχτα μέσα στο δάσος. Προσπάθησε να πλησιάσει πολλές φορές στο σημείο από όπου έφεγγε το φως αλλά κάθε φορά το φως χανόταν. Μετά από προσευχή και νηστεία ήγε ξανά και τελικά βρήκε την Εικόνα της Παναγίας κρεμασμένη (κουνιόταν) σε ένα ψηλό πεύκο. Ένας νεαρός παπάς από το Ιερατείο του Κάστρου κατάφερε να την κατεβάσει. Στη θέση της ανεύρεσης χτίστηκε το μοναστήρι το 1655 και ονομάστηκε ''της Κουνίστρας'' είτε επειδή η Θαυματουργή εικόνα 'κουνιόταν' πάνω στο πεύκο, είτε από την ονομασία της περιοχής 'κουνίστρες' λόγω της συχνής ταλάντευσης των δέντρων από τον άνεμο. Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι πως η εικόνα βρέθηκε κρεμασμένη στο δέντρο και έλαμπε σαν αστέρι γι΄ αυτό ονομάστηκε «εικών αστρία» (παραφθορά κονίστρια) Λόγω των συνεχών πειρατικών επιδρομών το μοναστήρι είναι οχυρωμένο με πολεμίστρες. Το 1726 ανακαινίστηκε η Εκκλησία και το 1806 έγινε Σταυροπηγιακό. Στα χρόνια της αντιβασιλείας διαλύθηκε αλλά το 1841 ο μοναχός Διονύσιος το ανακαίνισε πλήρως. Είναι μονόκλιτη Βασιλική με τρούλο. Εσωτερικά, οι εξαιρετικές αγιογραφίες είναι δυο διαφορετικών χρονικών περιόδων, 1741 και 1805. Το τέμπλο είναι επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο. Η Παναγιάς της Εικονίστρια ή Κουνίστρα είναι η πολιούχος του νησιού και γιορτάζει με λαμπρό πανηγύρι στα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου). Κάθε χρόνο, στη γιορτή του μοναστηριού οι πιστοί συγκεντρώνονται από την προηγούμενη στο μοναστήρι και ξενυχτούν στο προαύλιο, γύρω από αναμμένες φωτιές. Ανήμερα της γιορτής γίνεται περιφορά της Εικόνας και λιτανεία από την πόλη προς το μοναστήρι. Επίσης λιτανεία γινόταν και κατά τον εορτασμό της Εύρεσης της Εικόνας, την Κυριακή μεταξύ 2-8 Ιουλίου. Η εικόνα φυλαγόταν στο μοναστήρι αλλά τώρα βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών της Σκιάθου.